Loksins sammála Ferguson

Ég hef ekki lagt það í vana minn að vera sammála Alex Ferguson. Sennilega vegna þess að aðdáendur liðs hans þykir fátt skemmtilegra en að rifja upp meistaraleysi Liverpool.
En aldrei þessu vant verð ég að taka undir orð Ferguson. Hann vill ekki sjá að liðum frá Spáni, Ítalíu og Englandi verði fækkað í stærstu deild allra tíma, Meistaradeildinni, eins og nýkjörinn forseti UEFA, Michel Platini, hefur lýst yfir að hann vilji. 
Að ímynda sér meistaradeildina án United, Liverpool, Arsenal og Chelsea er nánast útilokað. Á Ítalíu yrði það sama uppá teninginum og spænsk lið myndu hætta að setja skemmtilegan blæ á keppnina.
Að öllum líkindum vill Platini veg Frakklands sem mestan. Lyon er eina liðið sem hefur átt eitthvað roð í stórliðin ef undanskilið er stjörnum prýtt Mónakó undir stjórn Deschamps. Sem tapaði eftirminnilega fyrir Jose Mourinho.
Stórveldin í Evrópu ber að eiga sæti meðal þeirra bestu. Og um þessar mundir eru tólf stórlið frá þremur þjóðum sem er nauðsynlegt að hafa í Meistaradeild Evrópu til að hún haldi glæsileika sínum. 

Ferguson varar Platini við að breyta Meistaradeildinni

Af hverju gerðu Ármann og Ólafur ekki þetta?

Ég hlýt að velta því fyrir mér af hverju gerðu Ármann Þorvaldsson og Ólafur Ólafsson ekki þetta.  Ármann hefði riðið á vaðið með ríflega fjörtíu milljónum en Ólafur að sjálfsögðu bætt um betur; Hent sjötíu milljónum af svölunum á Alþingishúsinu við Austurvöll. Götutrúbadorinn Jojo hefði spila frítt undir og hver veit nema einn og einn þúsundkarl hefði svifið í gítartöskuna.
Sjónvarpsmaðurinn góðkunni, Egill Helgason, svaraði auðjöfrunum kannski hvað best í Kastsljósi kvöldsins, að ekki mætti lengur fjalla um græðgi á þessu landi án þess að það væri bendlað við öfund.

Peningum rignir af himnum ofan

Skiljanleg gremja

Stirðleikinn milli vesturs og austurs hefur tekið á sig sögulega og menningarlega mynd. Engin tilviljun að forseti Írans skuli lýsa því yfir að herför nasista gegn Gyðingum sé sögufölsun. Gott dæmi um hversu stirð sambúðin er milli þessara menningarheima er orðinn.
Sameinuðu þjóðirnar hafa tekið ákvörðun um að fordæma þær þjóðir sem hafa í heiðri slíkar skoðanir. Og það er rétt afstaða af þessari stofnun. Helför gyðinga er smánarblettur á sögu Vestursins. En gremja arabaþjóðanna er skiljanleg. 
Þær eru ófáar þjóðirnar sem hafa fylkt liði á bak við Bandaríkin og "helför" þeirra gegn þessum þjóðflokki. Loka augunum fyrir þeim kvölum og pínu sem hefndarþorsti Bush-veldisins hefur valdið þeim. Afneitun Írans á þessari söguleg staðreynd er því ekkert annað en viðbrögð við lokuðum augum alþjóðasamfélagsins. 

SÞ fordæmir þá sem afneita helför gyðinga

2008 gæti verið of seint

Forsetakosningar í Bandaríkjunum eru því miður ekki á næsta leyti. Þær verða ekki fyrr en á næsta ári. Og það gæti verið of seint. Ekki bara fyrir Bandaríkjamenn heldur heimsbyggðina alla.
George W. Bush hefur á kjörtímabili sínu tekist að rústa ímynd Bandaríkjamanna á alþjóðavísu. Hinum herskáu heimsvaldarseggjum er ekki lengur treyst til að vera alþjóðarlögregla. Enda hefur myndast gjá á milli Bandaríkjanna og Sameinðu þjóðann. Stofnunar sem virðist, eins og Bush, hafa glatað öllu trausti alþjóðasamfélagsins. Og það sem meira er. Bush hefur tekist að snúa þjóðinni gegn sér. Aðeins þrjátíu og átta prósent bandarísku þjóðarinnar er sátt við störf W. 
Slíkt hlýtur að heyra til undantekningar hjá forseta stórveldis í stríði. Man reyndar eftir einni góðri sögu sem ég heyrði í fréttum fyrir margt löngu. Ef sitjandi forseti væri undir í skoðanakönnunum ætti hann að gera árás eða lýsa yfir stríði. Kjósendur vilja ekki breytingar þegar hætta steðjar að. Bush og Repúblikana-flokkurinn eiga bara eftir Íran og Norður- Kóreu. 2008 gæti verið árið sem Vesturveldið lætur til skara skríða gegn öðru þeirra og tryggir sér áframhaldandi völd í Hvíta húsinu. Og þó.

Bandarískur hermaður viðurkennir að hafa myrt íraska fanga

Samúræjar Alfreðs

Á elleftu öldinn var Japans-keisari varinn af flokki manna sem kallaðir voru Samúræjar. Þessir hermenn háðu sína hildi af hörku en heiðarlega. Siðferði þeirra og styrkur hefur orðið mörgum innblástur á síðustu og verstu stundum en frammistaða þeirra í bardögum hefur verið haldið lifandi í kvikmyndum á borð við Last Samurai og Seven Samurais eftir Kurosawa. Að ógleymdum öllum þeim skáldsögum sem hafa beina eða óbeina tilvísun til lifnaðar-og hugsunarháttar Samúræjanna.
Samúræjar Alfreðs eru nú með sverðin sín á lofti, eru komnir með blóðbragð í munninn eftir sigur gegn Túnis í dag. Og óneitanlega læðist að manni sá grunur að stemningin í herbúðum liðsins sé sú að ógnvænlegar stórþjóðir með stórskotalið í hverju horni gætu ekki grandað þeim.

Íslenska landsliðið sýndi styrk sinn fyrir alvöru í dag.  Alfreð Gíslason veit hvað hann er að gera. Og leikmenn efast aldrei eina sekúndu um ákvarðarnir hans og hvergi má sjá taugatitringing á aðgerðum sínum.
Liðið sýndi á móti Frökkum að það er meira en bara gott. Það er heilsteypt, það er skynsamt og það er tilbúið að fórna sér fyrir málstaðinn.

Sem verður ekki sagt um öll lið og nægir þar að benda á lið Dana. En danskir leikmenn hafa látið hafa eftir sér að liðið geti vel orðið heimsmeistari. Sá draumur er að breytast í martröð eftir tap þess gegn Króötum.

Alfreð: „Gríðarlega mikilvægur sigur“

Danir ánægðir með Íslendinga

Danska Ekstrabladet greinir frá stórsigri Íslendinga á vefsíðu sinni og segir að heimsmeistaraefni Frakka aldrei hafi aldrei átt möguleika gegn sterkum Íslendingum. Vefsíðan segir að Frakkar hafi beðið niðurlægjandi afhroð gegn frönsku Evrópumeisturunum.
Danir eru væntanlega ánægðir með að hafa ekki hafnað í milliriðli með Íslendingum þar sem lið þeirra hefur ekki riðið feitum hesti frá viðurreignum sínum. Íslendingar eiga góða möguleika því liðin fjögur sem eru með liðinu í riðli hafa ekkert sérstakt tak á landanum; Pólverjar, Slóvenar, Þjóðverjar og Túnisbúar hafa allir mátt lúta í lægra haldi fyrir "Strákunum okkar".

Alfreð: „Við höfðum engu að tapa“

Engar grýlur lengur til

Íslenskir handboltaspekúlantar þurfa að fara ansi langt aftur í sögubækurnar til að finna sigur gegn Frökkum á stórmóti. Hin magnaði sigur landsliðsins í kvöld verður lengi í minnum hafður, ekki síst vegna þess að þetta lið Alfreðs Gíslasonar hefur sýnt að engar grýlur eru lengi til.
Landsliðið hefur unnið lið Dana, Svía og nú Frakka. Engin getur lengur bókað sigur gegn þessum víðfrægu "strákunum okkar". Norðmenn urðu að sitja eftir með sárt ennið eftir gott gengi á undirbúningstímabilinu en Danir náðu naumum sigri gegn frændum sínum í síðasta leik.
Tvö stig í milliriðli er árangur sem mestu bjartsýnismenn þorðu ekki að vonast eftir, hvað þá eftir leik gærkvöldsins. Einhverjir hafa haldið því fram að Íslendingar eru bestir undir pressu en það er hreinlega ekki rétt, íslensk landslið hafa oftar en ekki farið halloka þegar spennan er sem mest og það sýndi sig kannski hvað best í leiknum gegn Úkraínu.
Liðið hefur hins vegar náð takmörkum sínum, komist áfram og getur notið dvalarinnar í Þýskalandi þar sem liðið leikur fyrir fullu húsi víðast hvar.  Hvað getur maður annað en tekið eitt whiskey-staup, reykt nokkrar sígarettur og beðið eftir endursýningunni. Geðveiki? Gef skít í slíkt.

Íslendingar gjörsigruðu Evrópumeistaralið Frakka

Hver fær Britney til að koma?

Ármann Þorvaldsson fékk Duran Duran til að spila fyrir sína gesti. Ólafur Ólafsson firrtist allur við og vildi vera stærri fiskur í hinni litlu tjörn. Hringdi til London og fékk sir Elton John. Sameinaði Bó og Bubba með stórsveit Reykjavíkur, sló ryki í augu allra þeirra sem höfðu horft á hann fá gefins pening frá Framsóknarmönnum og gaf milljarð til góðgerðarmála. Minnti meira á mafíuforingja sem telur sig bæta upp fyrir alla sína glæpi ef hann byggir nýja kirkju eða skóla í hverfinu sínu.
Nú hlýtur maður að vera spenntur fyrir næsta ári þegar Jón Ásgeir verður fertugur, skyldi ekki Britney loksins birtast og Simon Cowell yrði veislustjóri. Forstjórinn getur varla verið minni maður en smálaxarnir Ármann og Ólafur. Britney má muna fífil sinn fegurri en á næsta ári verður ferill hennar væntanlega kominn aftur á ról og hún mun varla hika við að syngja fyrir "frægðarfólkið" á landinu.
Hið merkilega er að einn ríkasti maður landsins lét sér "nægja" að leigja hótel undir sitt afmæli. Og það "bara" á Snæfellsnesi. Engir frægir listamenn heldur vinir, kunningjar og samstarfsmenn. Sumir þurfa hins vegar alltaf að láta alla aðra vita hversu ríkir þeir eru.

Er Britney ólétt í þriðja sinn?

Gefur óvildarmönnum langt nef

Margrét Sverrisdóttir lýsti því yfir á bloggsíðu sinni fyrir nokkru að óvildarmenn hennar innan Frjálslynda flokksins létu ókvæðisorð í hennar garð fjúka á útvarpsstöðinni Útvarp Sögu. Nefndi hún sérstaklega Jón Magnússon sem gekk inn í flokkinn frá Nýju Afli.

Margrét lýsti yfir í Kastljósi í byrjun desember að hún sæi ekkert athugavert við að bjóða sig fram til formannsembættis flokksins. Flokksfélagar hennar brugðust margir hverjir ókvæða við enda var Margrét langt frá því sammála mörgum þeirra um málefni innflytjenda sem Margrét sagði að væru "rasísk". Að endingu komst flokkurinn að niðurstöðu og Margréti var gert að hætta störfum sem framkvæmdarstjóri flokksins "þannig að hún gæti einbeitt sér að kosningabaráttu sinni."

Margrét er greinilega meira í mun að lægja öldurnar innan flokksins og vill ekki vera styggja neinn að óþörfu. Fyrir það hlýtur hún hrós og klapp á bakið hjá öðrum sem fylgjast með stjórnmálum. Fyrir löngu eru allir orðnir þreyttir á pólitíkusum sem setja sjálfan sig í forgang fyrir flokkinn og nægir þar að nefna allar róteringarnar á vinstri væng stjórnmálanna. Framboð Margrét til varaformannsins sýnir að Margrét er klókari en margir aðrir og hefur lært gullna lexíu sem margir stjórnmálamenn flaska á. "Haltu vinum þínum nálægt en óvinum þínum enn nærri"

Margrét Sverrisdóttir sækist eftir sæti varaformanns Frjálslynda flokksins

Dagurinn á eftir morgundeginum rætist

Í kvikmyndinni The Day After Tomorrow var því lýst á öfgafullan hátt hvernig veðurfar í heiminum breytist á einu augabragði. Vissulega ógnvænleg og óvísindaleg framtíðarsýn en veðrabreytingarnar hafa engu að síður sýnt sig á mjög bersýnilegan hátt að undanförnu.
Óveðrin í Skandinavíu, fimbulkuldi í Bandaríkjunum og í fréttum RÚV var greint frá því að villtu dýrin í Rússlandi leggðust ekki í dvala. Ef það hefur einhvern tímann verið nauðsynlegt að horfa á kvikmynd Al Gore, Inconvinent Truth, þá er það núna. The Day After Tomorrow fær hins vegar ekki nema tvær og hálfa stjörnu hjá undirrituðum.

Banvænn vetur í Bandaríkjunum